The regiment was the oldest unit of the Polish cavalry of the Napoleonic era. His first division in the strength of two battle squadrons was formed in January 1799 as part of the Polish Legion in Italy, under the name of the Legionary Regiment (cisalpin service). From the beginning he was directed to fight against the Neapolitan insurgents, with whom he had been fighting for several months. In the spring of 1799 he was transferred to the northern front and from May of that year he fought against the II Corps. over Trebbia, under Bosco and twice under Novi.
Na przełomie 1799 i 1800 r., ze względu na duże trudności utrzymania kawalerii w szeregach Legii Włoskiej, gen. Jan H. Dąbrowski przekazał ją do Legii Naddunajskiej, dowodzonej przez gen. Karola Kniaziewicza (służba francuska). Rozbudowany do czterech szwadronów, nazwany Pułkiem Jazdy Naddunajskiej, walczył na terenie Austrii pod Eschborn-Gresheih, Philisburgiem, Hohenlinden i Lambach. W kwietniu 1801 r., pułk skierowano do Toskanii, w której pełnił rolę jednostki prewencyjnej i interwencyjnej, sprawował nadzór nad miejscową ludnością, zwalczał zarówno antyfrancuską partyzantkę jak i bandy rozbójników. Z końcem 1801 r., po ujawnieniu wszystkich ustaleń traktatu lunevillskiego (zawartego 9 lutego 1801 r.), odrzucił propozycję przejścia na żołd toskański; zagrożony rozwiązaniem, zmuszony został do przyjęcia służy Republiki Włoskiej. Od kwietnia 1802 r. oficjalnie występował pod nazwą I Regimento de Cacciatori a Cavallo Polacchi (1 polski pułk strzelców konnych).
At the turn of 1799 and 1800, due to the great difficulty of maintaining cavalry in the Italian Legion, Gen. Jan H. Dabrowski handed it over to the Danube Legion led by General Karol Kniaziewicz (French service). Up to four squadrons, called the Danube Rifle Regiment, fought in Austria at Eschborn-Gresheih, Philisburg, Hohenlinden and Lambach. In April 1801, the Regiment was sent to Tuscany, where he served as a preventive and interventional unit, supervising the local population, fighting both the anti-French guerrilla and the bandits. At the end of 1801, after the disclosure of all the findings of the Lunevillian Treaty (concluded on 9 February 1801), he rejected the proposal to convert to Tuscan; threatened by the solution, was forced to serve the Italian Republic. From April 1802 he officially performed under the name of I Regimento de Cacciatori and Cavallo Polacchi (1st Polish Rifle Regiment).
W latach 1803–1805, walczył w neapolitańskim (Kalabria), specjalizował się w akcjach przeciwpartyzanckich, zabezpieczał wybrzeża półwyspu Apenińskiego przed desantem angielskim. W listopadzie 1805 r., na krótko wycofany z południa, bił się z Austriakami pod Castelfranco. W styczniu 1806 r., powrócił do Kalabrii, działał w Apulii i Abruzzach. W sierpniu 1806 r., formalnie przeniesiono go do służby neapolitańskiej króla Józefa Bonaparte. Dekretem z 5 kwietnia 1807 r. wszedł w skład nowej Legii Polskiej powołanej do służby francuskiej i został wezwany do kraju. Uzupełniony ochotnikami i rekrutami do stanu 1200 ludzi (w linii), organizował się i szkolił na Śląsku. 11 listopada 1807 r., wraz z całą Legią, zwaną od lipca 1807 r. Polsko-Włoską, skierowano go do służby westfalskiej króla Hieronima Bonaparte. 20 marca 1808 r., z chwilą ponownego przejścia Legii do służby francuskiej i zmiany nazwy na Legię Nadwiślańską, stał się Pułkiem Lansjerów Legii Nadwiślańskiej. 24 czerwca 1808 r., po wyłączeniu go ze składu Legii, pozostał Pułkiem Lansjerów Nadwiślańskich. 7 lutego 1811 r., oficjalnie otrzymał numer „1”, ale już 18 czerwca 1811 r., przemianowano go na 7 pułk lansjerów liniowych (7 regiment chevau-legers-lansjers de la linie) i zaliczono w poczet francuskiej formacji lansjerskiej. Od 1 czerwca 1808 r. do 7 stycznia 1813 r. walczył w Hiszpanii, był jednostką specjalnego przeznaczenia. Działał na terenie niemal całego półwyspu Iberyjskiego, operował najczęściej szwadronami odkomenderowanymi do różnych korpusów francuskich. Przez 56 miesięcy znajdował się w ogniu ciągłych walk z partyzantką i wojskiem hiszpańskim oraz angielskim korpusem ekspedycyjnym. Brał udział w akcjach pacyfikacyjnych, wyróżniał się niespotykaną furią w ataku, zapalczywością i bezwzględną postawą żołnierzy wobec Hiszpanów; został określony mianem „Los infernos picadores” – piekielni lansjerzy.
In the years 1803-1805, he fought in Neapolitan (Calabria), specialized in anti-partisan actions, secured the coast of the peninsula of Apennine before the English landing. In November 1805, briefly withdrawn from the south, he feuded with the Austrians at Castelfranco. In January 1806, he returned to Calabria, working in Apulia and Abruzzo. In August 1806, he was formally transferred to the Neapolitan service of King Joseph Bonaparte. The decree of April 5, 1807, was incorporated into the new Polish Legion appointed to French service and was called to the country. Complemented by volunteers and recruits to 1200 people (in line), he organized and trained in Silesia. November 11, 1807, together with the entire Legia, called since July 1807 Polish-Italian, was sent to the service of Westphalian King Jerome Bonaparte. March 18, 1808, when the Legion re-entered French service and changed its name to Legia Nadwiślańska, became the regiment of Lancer Vistula. On June 24, 1808, after being excluded from the Legion, he remained a Regiment of the Lancer Vistula. On February 7, 1811, it officially became "1", but on June 18, 1811, it was renamed the 7th regiment of chevau-legers-lansjers de la lines and was included in the French lancership. From 1 June 1808 to 7 January 1813 he fought in Spain, he was a special purpose unit. He operated on almost all of the Iberian peninsula, operating mostly squadrons that were sent to various French corps. For 56 months he was in constant fire with the guerrillas and the Spanish army and the English expeditionary corps. He participated in the pacification campaigns, distinguished himself with an unprecedented fury in the attack, the ardent and ruthless attitude of the soldiers towards the Spaniards; It was called "Los infernos picadores" - hellish lancers.
Mimo czterokrotnego rozkazu cesarskiego, pułk nie brał udziału w kampanii rosyjskiej. Wyjątkiem był 60-konny pluton lansjerów zabrany z depot w Sedanie, dołączony do 1 Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej. Pluton stoczył walkę z kozakami m.in. 16 września 1812 r. na trakcie Moskwa – Borowsk oraz w czasie odwrotu armii, nad Berezyną. Pierwsza wycofana do Francji 14 czerwca 1812 r., samotna kompania marszowa pułku, wzmocniona w Sedanie, podniesiona do stanu szwadronu etatowego w Poznaniu – pomaszerowała do Warszawy (październik 1812 r.). Na wieść o klęsce armii cesarskiej pod Moskwą, szwadron wyruszył na przeciw resztkom wojsk francuskich i 5 grudnia 1812 r. spotkał się w Smorgoniach z pułkiem szwoleżerów, w składzie którego znajdował się wcześniej wspomniany pluton. Połączone oddziały lansjerów, na przemian ze szwoleżerami, eskortowały cesarza opuszczającego Wielką Armię na odcinku Oszmiana-Wilno; w skutek strat z powodu zimna, szwadron został zredukowany do plutonu, który samotnie walczył w pierwszej fazie kampanii saskiej, a następnie dołączył do pułku we Francji.
Despite the four-fold imperial order, the regiment did not participate in the Russian campaign. The exception was the 60-man platoon of lancers taken from the depot in Sedan, attached to the 1st Cavalry Regiment of the Imperial Guards. The platoon fought with the Cossacks. September 16, 1812 during the Moscow-Borovsk period and during the retreat of the army, over Berezin. First withdrawn to France on June 14, 1812, a solitary marching regiment, reinforced in Sedan, raised to the status of a squadron in Poznan - marched to Warsaw (October 1812). At the news of the defeat of the imperial army at Moscow, the squadron set off against the remnants of the French troops and on December 5, 1812 met in Smorgonia with a regiment of cavalry, which contained the aforementioned platoon. The combined units of lancers, alternately with the trainers, escorted the emperor leaving the Great Army on the section of Aszmian-Vilnius; As a result of the losses due to cold, the squadron was reduced to a platoon that fought alone in the first phase of the Saxon campaign and then joined the regiment in France.
W czasie „100 dni” Napoleona podjęto próbę odtworzenia pułku w Soissons z lansjerów i innych żołnierzy polskich pozostałych we Francji oraz spodziewanych jeńców-Polaków z armii sprzymierzonych; jego oddziały nie zdążyły wziąć udziału w bitwie pod Waterloo. Po klęsce, wycofały się w kierunku Paryża. 29 czerwca 1815 r., pułk był ostatnią jednostką armii, która pod Rambouillet salutowała cesarza zwartymi szeregami oraz ostatnią polską jednostką, walczącą po drugiej abdykacji Napoleona; regiment bił się 2 lipca 1815 r. w Sevres. Pułk nie uznał władzy cara Aleksandra, wskutek czego nie mógł powrócić do kraju. Po raz drugi został rozwiązany 27 grudnia 1815 r.
During Napoleon's "100 days", attempts were made to recreate the Soissons regiment with lancers and other Polish soldiers remaining in France and the expected Poles-captives from the Allied armies; His troops did not manage to take part in the Battle of Waterloo. After the defeat, they withdrew to Paris. On June 29, 1815, the regiment was the last unit of the army, which under the Rambouillet saluted the emperor with shortened ranks and the last Polish unit fighting after Napoleon's second abdication; The regiment fought on 2 July 1815 in Sevres. The regiment did not recognize the authority of Tsar Alexander, and consequently he could not return to the country. The second time was resolved on December 27, 1815.
źródło : http://arsenal.org.pl/historia-pulku-lansjerow-nadwislanskich
Szlak
bojowy
Wycofany z Hiszpanii pułk, wszedł na pola
bitew kampanii 1813 r.: / Reatred from Spain goes for campaign of
year 1813
Kampania francuska/ French Campaign
Szlak
bojowy
Ze względu
na częste detaszowanie oddziałów pułku, wyszczególnienie wszystkich miejsc
stoczonych bitew i potyczek nie jest możliwe. Niżej wymienione
stanowią jedynie znaczny ich procent:
Battlefield
Due to the frequent detachment of the regimental
units, it is not possible to list all battleships and battles. The following are only
significant percentages:
Hiszpania/
Spain
08.06.1808
– Tudela
13.06.1808
– Mallen
14.06.1808
– Alagon
16.06.
– 14.08.1808 – oblężenie Saragossy
28.07.1808
– Osera i Arrabal
20.08.1808 – Tudela
25-27.08.1808 – Levin-Lodosa
24.09.1808 – Calatayud
23.11.1808 – Tudela
15.12.1808 – Puente de Almaraz
29.12.1808 – Trujillo
18.02.1809 – Mora
23/24.03.1809 – Jevenes
27.03.1809 – Ciudad-Real
28.03.1809 – Santa-Cruz
22.05.1809 – Alenbillas
15.06.1809 – Maria
18.06.1809 – Belchite
28.07.1809 – Talavera-de-la-Reyna
11.08.1809 – Almonacid
18.11.1809 – Oceana
15-20.01.1810 – Villamanrique, Sanestervan del Puerto,
Arquillas
28.01.1810 – Villarquemado
05.02.1810 – Malaga
16.02.1810 – Villastar /Villelu/ n. Guadalaviar
10
kwietnia 1810 – 15 maja 1811 – operacje wypadowe z garnizonu w Baza
04.07.1810 – Orgas
06.07.1810 – Tortoza
11.07.1810 – Mora n. Ebro
30.08.1810 – Lorca, Lebrilla, Cartagena
?.09.1810 – Montalvan, Teruel, Daroca
30.10.1810 – Teruel
31.10.1810 – Alventoza
04.11.1810 – Baza – Cullar (Rio-Almanzor)
12.11.1810 – Fuente Santa
19.12.1810 – Ojoz-Negros
31.01.1811 – Checa
03.-05. 05.1811 – Ciudad Rodrigo, Almeida, Fuentas de
Onoro
16.05.1811 – Albuhera
21.05.1811 – Alcover
22.06.1811 – Elvas
10.08.1811 – Baza
24-25.10.1811 – Puzol, Murriedro, Sagunt
26.12 1811
– 09.01.1812 – Szturm Walencji
styczeń
– czerwiec 1812 – Utrera, Osuna, Sevillia
01.07.1812
– Badajoz
12.09.1812
– Ciudad Rodrigo
15.09.1812
– Burgos
14
– 16. 11.1812 – Salamanka – Ciudad Rodrigo
Wycofany z Hiszpanii pułk, wszedł na pola
bitew kampanii 1813 r.: / Reatred from Spain goes for campaign of
year 1813
05.04.1813 – Möckern i Gommern
02.05.1813
– Lützen
21.05.1813
– Budziszyn
22.05.1813
– Reichenbach
25-27.08.1813
– Drezno
17.09.1813
– Kulm
06.11.1813
– Torgau
07-11.11.1813
– Drezno.
03.12.1813 – 28.04.1814 Hamburg
Kampania francuska/ French Campaign
14.02.1814 – Vauchamps
18.02.1814 – Monterau
03.03.1814 – Neuily Sant-Front
9-10.03.1814 – Laon
25.03.1814 – Fere-Champenoise
29.03.1814
– Paryż
04/05.04.1814
– Essone
Zapraszam do komentowania
Invite you to comment.
Cheers Noire
Jak książka z dużym drukiem! ;) Brak opisów znaczących epizodów bitewnych pułku. Wiem, że byłoby tego wiele, ale warto dowiedzieć się, czego dokonali pod Hohenlinden, Szczawienkiem, Talaverą, Yevenes, Ocaną, Tudelą, Albuerą. Zdjęcia prześwietlone, a szkoda, a szkoda..
OdpowiedzUsuń